පලවෙනි කොටස.

සීතලට පොර බඳන මහ රූස්ස ගස් හෝදගෙන ගුරුපාර මතට වැටෙන වැස්ස යටින් අතරමං වෙච්ච හිත ගමනක් යන්න හදන බව නිකමටවත් මට හිතා ගන්න බැරිව හිටියේ.සීතලට ජනේලට ඇතුලෙන් ගලාගෙන එන  හිරිපොද වැස්සට මං හැමදාම ආදරේ කරත් කූඩුවක් ඇතුලෙ හිර වෙච්ච මගේ ජීවිතේට කවදාවත් ඒ හීනය හැබෑවක් නෙමෙයි කියලා මං දන්නවා.. උදේ පාන්දරම නැගිට්ටේ අද තියන අතුල සර්ගෙ පංති යන්න ඕනි නිසා..බැරි වෙලාවත් පරක්කු උනොත් සමනලීටයි මටයි අදත් එලියෙ තමා ඉන්න වෙන්නේ.. සීතලට ගල් ගැහුණ කකුල් දෙක ඇදෙන් බිම තිබ්බේ වෙන කරන්නම දෙයක් නැති නිසා.උදේ පාන්දරම අම්මගෙ ගෝරනාඩුව


යසයි කෙල්ලෙක් හැදෙන හැටි.. බලනවා දැන් වෙලාව කීයද කීයලා.. 6ත් පහුවෙලා.. යනවා ගිහින් මූණ හොදගෙන එනවා..


මොකක්ද අම්මා.. උදේපාන්දරම කෑගහන්නේ... තාම හයයි කාලයිනේ..මට බඩගිනී අම්මා........


ඔවු.. අම්මා ඉන්නවනේ දුවට බත් තම්බ තම්බ දෙන්න.. හොදට හීටී ගෑණු ළමෙක් ‍ඔහොම හැදුනම..


තව දුරටත් රැදී සිටිමෙන් සුපුරුදු දේශනාවට සවන් දීමට සිදුවන නිසා නානකාමරයට ගොස් දොර තදින් වසා ගතිමි..සීතලට හිරිගඩු ගත වෙලා තිබියදි වෙනදාට නම් සිත තුල දෝරෙ ගලා යන කම්මැලිකමක් පැතිරුනද අද වේලා ගත වූ නිසාවෙන්දෝ දොර වැසූ විගස නිදන ඇදුම උනා දමා වතුර මල වෙත හිස ඔබා ගතිමි.


සමනලීට මා එන තෙක් අදත් බලා සිටීමට සිදුවනු ඇත..ඇය පෙර දින මෙන් නොසිට පංතිය ඇතුලට ගොස් මා වෙනුවෙන් බංකුවෙ ඉඩක් තබා සිටින බවට පොරොන්දු වූ නිසා හිතට යම් සහනයක් ගෙන දුනි. සුපුරුදු ඩෙනිම් කලිසමින් හා සැහැල්ලු ටී ෂර්ටයකින් සැරසුන මා කෑම කාමරය වෙත ගියේ තරහෙන් ඔරවාගෙන සිටින මව වෙත ඔච්චමක් සිදු කරමින. 


ගෙදර එකම දරුවා වූ මා හට අම්මාගෙන් හා අප්පච්චීගෙන් ලැබුණ ආදරය මහමෙරක් විය. විටක එය වදයක් විය. මා කෙදිනකවත් ඔවුන්ගෙන් වෙන්ව ගතකොට නැත.. මා හට සවස 5න් පසු ගෙදරින් පිට සිටීම තහනම් විය.මාගේ පියානන් පොලිස් දෙපාර්තුමේන්තුවේ ඉහල තනතුරක් දරණ නිසාවෙන්දෝ නිවස තුලද පැවතියේ නීතියෙන් වට වුන ඒකාකාරී පරිසරයකි. කොපමණ ආරක්ෂාවක් පැවතියද මා ජීවිතය විටක මටම එපා වූ එකක් විය.. යහලුවන් ඇසුරට හෝ හමුවීමට පියානන්ගේ අවසර ගත යුතුය..කෙල්ලෙක් වී ඉපදුන නිසාවෙන් දෝ මා හිතට වද දෙන නීතී වලින් බැඳි යදම් වලින් ‍තොර ‍නිදහසක් කෙදිනකවත් මා හට අත්විදින්නට නොහැකි වී ඇත.සමනලී යනු මාගේ පාසල් මිතුරියකි. ඇය මේ සියල්ල දෙසම අනුකම්පාවෙන් බලා සිටිනවා හැර ඇයද අසරණය.. නමුත් මා සිතට යම් හෝ සහනයක් දෙන මිතුරියකට මා හට සිටියේ ඇය පමණි.

..............................................................................................................................................

මම හිටියේ මහ පාරේ කට්ට අව්වේ ඇවිද ඇවිද තේරුමක් නැතුව.අව්වට වේලිලා ගියපු දුවිල්ලෙන් වැහිලා ගියපු පාරේ මම හයියෙන් ඇවිද්දා.. රෝස පාට සාරියක් ඇදගත්ත හීනි කෙට්ටු සුදු පට්ට කෑල්ලක් මගේ ඉස්සරහට අවා.. සුවදේ බැරුව .මම ඒ සුවද පාර දිගේ ඇවිද්දා .. එකී පස්ස හෙල්ලුව හෙල්ලිල්ලක් .පික්සු හැදුන.මගේ ඇස් දෙක එහාටත් මෙහාටත් ඇය පා තබන ලතාවට පැද්දුනා.ඇය ඉක්මන් කරා..මමත්.. ඇය යන්තමට පිටිපස්ස හැරිලා මගේ දිහා බැලුව .මම යන්තන් හිනා උනා.. ඇය මගේ හිනාවට යාන්තන් විතර මගේ පැත්තට ඇල උනා. මම තවත් හිනා උනා .එකී තවත් ඇල උනා මගේ පැත්තට..අම්ම ගහයි බැට් එකෙන්..මගේ සුසුම් වැදෙන තරමට එකී මගේ ලග .. සිරා බන්.


''අඩෝ වල් පරයෝ නැගිටපිය.. බලපන් හිනා වීගෙන පත බෑවිල ඉන්න කැත.''


මගේ පුකට පයින්  පාරක් වැදුනා .හීනේ කුඩු වෙලා පට්ට කෑල්ල බොද උනා.


'' එපා යකෝ පුකට අනින්න ''  මම ඇදෙන බැස්සා.


''තෝ ඊයේ  කන පාත් වෙන්න බීල වටේ උන්ට පුක දුන්නද ?නැගිටලා පලයන් නුගේගොඩ සලාගේ පන්තියට. ගිහින් බඩු ටික උස්සන් වර .නැත්තන් ඇද රැට වේලෙන්න වෙන්නේ. ''


අමලයාගේ උපන්දිනේට අපි අද රැට සෙට් වෙන්න හදන්නේ .අමලයා මගේ බුදු ෆිට් එක .. බෝතල් තිබ්බට ජොයින්ට් එකක් නැතුව පාටිය නැගල යන්නේ නැ.හොද බඩු ගන්න්න නුගේගොඩ සලාගේ පන්තිය ලග පලතුරු කඩේ බුක්කා හම්බෙන්න යන්න ඕනි. සලා උගන්නන්නේ ගණන් . එත් මන් නං ඌ ගණන් පාස් ද කියල හාන්කවිසියක්වත් දන්නේ නැ . උගන්නන්න නං දැනන් ඉන්න ඕනි ද බන් දැන් ..


ගිනි කාස්ටකේ මන් ඇවිදන් ගියා සලාගේ පන්තිය ලගට .. වල් බුක්කා කඩේ වහලා. එත් කියපු හැටියට ඌ දැන් එන්න ඕනි .. ෆොනේ එකේ සතයක් තිබ්බේ නැ. මම පන්තිය ලග තිබ්බා මහා පතාක මාර ගහේ කදට හේත්තු වෙලා බලන් උන්නා..අම්මට සිරි ..පන්ති යන පොඩි ගැට දැක්කම පිෂ්සු හැදිලා ආයෙත් හැදෙනවා .උන් මන් දිහා බල බල අබරලා යන්න ගියා .. පුසුබේ බෑ. මේ වෙලාවට තමයි දත කාල ඉන්න බැරි. දවස් ගානක් යනකල් මන් උන්නේ වේලිලා.. අද ටෙක්ලට කෝල් එකක් දීල ඒ පැත්තේ යන්න ඕනි .ටෙක්ලා කියන්නේ අපේ යාලුවෝ සෙට් එකම උස්සන කෑල්ල.. ටෙක්ලා පට්ට..